Ik ben Daan Olivier, 30 jaar oud en ik woon in Heerenveen. Tot vier jaar terug was wielrennen mijn beroep, totdat een blessure roet in het eten gooide. Toch kijk ik er met goede gevoelens op terug en ben ik vooral dankbaar voor de vele kansen die ik heb gekregen om mijn droom na te jagen. Kansen om je waarvan ik vroeger dacht dat ze vanzelfsprekend waren en ik nu weet dat dit niet zo is. Ik vind dat iedereen de kans zou moeten krijgen om hun droom na te lagen, ongeacht waar je wieg staat of waar je woont. Dit betekent voor mij dat we zuinig met onze wereld en de natuur om moeten gaan, maar dat iedereen tegelijkertijd de kans krijgt om mee te doen in de energietransitie. En dit betekent voor mij ook dat we met elkaar moeten werken aan een zeker bestaan voor iedereen, waarin we sport toegankelijk maken, waarin we de bereikbaarheid in de regio aanpakken en waarin we iedereen weer een optimistisch toekomstperspectief geven.
Toen dit besef tijdens mijn wielercarrière opkwam wilde ik hier iets mee doen en mijn verantwoordelijkheid nemen. Ik denk dat juist de overheid hierin een belangrijke rol kan spelen. Maar daarvoor moeten er dingen veranderen. De overheid moet weer vertrouwen op haar inwoners, in plaats van mensen continu te wantrouwen. De overheid moet staan voor bestaanszekerheid voor huidige en toekomstige generaties.
Toen ik moest stoppen met fietsen ben ik daarom Bestuurskunde gaan studeren. Deze zomer ben ik afgestudeerd en naast mijn kandidaatstelling werk ik nu ook fulltime als Beleidsadviseur Duurzaamheid. Het leven na het wielrennen bevalt mij goed, maar sporten blijft mijn hobby en ben ik vaak op de fiets te vinden in het mooie Friese landschap. Mijn favoriete route gaat over de gravelpaden in het Drents-Friese Wold bij Appelscha. Verder ben ik altijd te porren voor een lekkere pizza, of een goede Indische maaltijd.
Ik vind dat iedereen de kans zou moeten krijgen om hun droom na te lagen, ongeacht waar je wieg staat of waar je woont. Dit betekent voor mij dat we zuinig met onze wereld en de natuur om moeten gaan, maar dat iedereen tegelijkertijd de kans krijgt om mee te doen in de energietransitie. En dit betekent voor mij ook dat we met elkaar moeten werken aan een zeker bestaan voor iedereen, waarin we sport toegankelijk maken, waarin we de bereikbaarheid in de regio aanpakken en waarin we iedereen weer een optimistisch toekomstperspectief geven.
Concreet betekent dit dat ik ervoor wil zorgen dat we regionaal onze duurzame energie op gaan wekken en waarbij de winsten ten goede komen aan de mienskip. Zo zorgen we met elkaar voor een lagere energierekening en verdwijnen de winsten niet in de zakken van multinationals. Initiatieven vanuit de mienskip, zoals de dorpsmolen in Reduzum zouden daarbij alle steun vanuit de provincie moeten krijgen.
Ook hebben we als Fryslân een missie waar ik natuurlijk volledig achtersta: Fryslân als gezondste provincie van Nederland in 2030. Dit betekent dat sport en bewegen voor iedereen in Fryslân toegankelijk en betaalbaar moet zijn. Ook de provincie kan hierin een belangrijke rol spelen, eventueel met financiële steun. Met mijn sportverleden ga ik me volop inzetten om het Bloeizone-project verder uit te rollen. Binnen de Bloeizones helpen mensen elkaar om gezonder te gaan leven of om gezond te blijven. Onder andere door bewegen te stimuleren ontmoeten mensen elkaar. Daarnaast weet ik zelf hoe belangrijk de (sport)verenigingen zijn. Daarom wil ik samen met de verenigingen, de gemeenten en Sport Fryslân gaan kijken wat de provincie kan doen om (sport)verenigingen die in de financiële problemen komen te helpen.
De PvdA staat voor een gelijke verdeling van kennis, macht en inkomen en voor de bestaanszekerheid van huidige en toekomstige generaties. Juist dit is wat we op dit moment in Nederland en in Fryslân kunnen gebruiken. Mensen hebben weer een optimistisch toekomstperspectief nodig en ik denk dat de PvdA hen dit kan geven. Door te investeren in belangrijke publieke voorzieningen zoals bereikbaarheid, sport, cultuur, zorg, mensen te helpen met het verduurzamen van hun huis en door onze eigen duurzame energie op te wekken ben ik ervan overtuigd wat we met elkaar die mooiere toekomst kunnen bereiken.
Dat is voor mij het schaatsbaantje ‘Lyts Bigjin’ in Oudehorne. Hier is namelijk in 2006 mijn topsportcarrière begonnen. Er lag natuurijs en ineens sloeg de vonk over. Van iemand die nooit sportte, kreeg ik ineens de droom om topschaatser te worden. Ik schreef me in voor een ijsvereniging en ging zes keer per week trainen. Uiteindelijk werd het niet schaatsen, maar wielrennen, maar deze plek markeert voor mij de start van iets moois.
Wouter Bos
Fantoomgroei
In the middle of difficulty lies opportunity.