Marijke Roskam: bliuw mei-ferantwurdlik foar PvdA Fryslân

Vandaag nam onze Marijke Roskam afscheid van de Provinciale Staten, maar gelukkig niet van ons. In haar ontroerende speech geeft Roskam aan dat ze betrokken blijft bij de fractie en een van de gezichten van de PvdA Fryslân blijft. Lees haar volledige speech hieronder.

“Dank voorzitter.

Zo had ik het niet bedacht, bij mijn kandidaatstelling in 2018. Van maidenspeech bij de start van de periode, naar memme-speech nu.

Er is ontzettend veel gebeurd in die tijd. Ik heb er een enorme familie bij gekregen. Thuis, met twee jongens zeer onverwacht en rap achter elkaar. Maar ook door heel Fryslân, met een grote groep rode mensen. Kiezers, die mijn team het vertrouwen gaven. Leden, die zorgden voor volle zalen en rozen op straat. Jonge Socialisten, met een groot hart voor deze provincie. Commissieleden waar ik het programma mee schreef, betrokken bestuurders met advizen. Zij hebben met elkaar gezorgd voor zes zetels, ik mocht hun verhaal vertellen.

En in dat vak voor mij een bijzondere extended family van 6, geflankeerd door geweldige fractiemedewerkers.

Een vrolijk linkse neef uit Heerenveen, altijd op de hoogte en positief. Een kalme, maar oh zo betrokken en ingelezen oom uit Leeuwarden. Een serieuze en lieve tante die mij in korte tijd niet alleen de waarden van onze partij maar ook haar eigen kracht liet zien. Een nichtje dat barst van de talenten, maar ook altijd goede argumenten en een lange adem heeft. Een pater familias, immer strijdbaar maar ook immer charmant met oog voor de mens.

En bovenal, een superzus. Iemand die mij helemaal kent, en me dan nog altijd aardig vindt. Waarmee je scherpe analyses afwisselt met de slappe lach, en good cop met bad cop. Van wie je een schop onder de tafel krijgt als je te fel bent en…vriendschap voor het leven.

Waarom ik zo persoonlijk ben voorzitter? Omdat politiek mensenwerk is. Naast al die amendementen, moties, BERAP’s en tabellen is het verbinding, discussieren op waarden en elkaar echt leren kennen om te weten wat de ander drijft en bedoelt.

Juist die intensiteit maakt mijn besluit zo moeilijk. Ik ben er weken ziek van geweest en was teleurgesteld in mijzelf. Wat ben ik voor flutfeminist als ik volgens een columnist het centrum van de macht inruil voor een dag door de week met de kinderen? Wat ben ik voor Rode Vrouw als ik deze positie niet inneem? En wat ben ik voor politiek leider als ik aangeef dat het op dit moment niet lukt?

Een heel gewone en menselijke, zo bleek uit alle reacties. Van leden, collega’s, mensen op straat. Dat sommige zaken niet te voorzien zijn, kon rekenen op begrip.

Afgelopen weekend bespraken we met betrokkenen de verkiezingen. Twee vragen daar raakten me. Was ik nog het gezicht van PvdA Fryslân? Wat mij betreft wel, samen met de andere gezichten van bepalende mensen in onze partij. In de nieuwe wind die er waait, is leiderschap niet de baas zijn omdat je op nummer één staat, maar één-heid creëren met een inspirerend verhaal en constructieve ideeën over wat voor Fryslân we willen zijn met elkaar. En macht? Dat is niet alleen de inbreng in dit huis. Maar ook de kracht hebben om met elkaar en nieuwe mensen buiten de bubbel een positieve beweging te realiseren waar men niet omheen kan en wil.

De tweede vraag was ingewikkelder. Wat als deze erebaan anders was ingericht? Was het dan wel gelukt met de tijd? Tsja, de tijd…Het gemis van de kinderen blijft hetzelfde, maar de wekelijkse onmacht met de agenda, vergaderingen, bedtijden en qualitytime zou anders kunnen. Dus ja, misschien.

In de afgelopen weken heb ik met aardig wat Statenleden gepraat over mijn besluit. Wat opviel? Het begrip, maar ook de herkenbaarheid van mijn spagaat. We – mag ik nog 2 minuten zeggen – zijn volksvertegenwoordigers. We gaan voor Geluk op 1, een gezonde balans voor mens en natuur. Maar die balans dreigt een disbalans te worden en met 20 uren per week – die niet te vangen zijn in enkel een hele lange woensdag en een avond – te concurreren met ons dagelijks werk en aandacht thuis. Zegt deze workaholic die altijd al gewend was in de avonduren door de week te werken.

De term ‘dure hobby’ viel de afgelopen weken. En ja, dat klopt het is een dure hobby. Maar als sociaal-democraat vind ik dat een slechte ontwikkeling. Volgens Statenleden die hier langer rondlopen, wordt het steeds drukker. Zouden we terug kunnen naar het oude, in combinatie met het nieuwe werken? Anders wordt deze belangrijke functie in onze democratie een rol voor de happy few, mensen die het goed hebben getroffen met hun uurtarief, flexibele werkgever, kostwinnende en begripvolle partner of keurig pensioen. Ik gun 50+ een vertegenwoordiging, maar variatie is wel zo democratisch en nodig.

Stuk voor stuk wil ik jullie – ook aan deze kant van de Statenzaal (DS) – bedanken voor de scherpte, de samenwerking, de oprechte belangstelling, de prima onderhandelingen en jullie toewijding. We zullen elkaar zeker nog ontmoeten in het Provinciehuis, ik voel mij deze periode mee verantwoordelijk voor PvdA Fryslân. Maar nu eerst naar dat andere huis…Van BERAP naar Bear Boeloe en van erebaan naar racebaan. Het was mij een eer en genoegen, zeker tot ziens. Dank voorzitter.”