Bij een regenboogprovincie hoort een actief beleid om op alle fronten discriminatie en uitsluiting van de LHBTIQ+ groep tegen te gaan. Onderzoeken van onder andere het Mulier-instituut tonen aan dat ondanks veel woorden, flyers en voorlichting de harde cijfers in de sport nog veel leed verraden.
Zo verwacht de helft van alle voetballers dat het voor homoseksuele medespelers moeilijk is om uit de kast te komen. Zeven op de tien spelers zeggen de voetbalwereld als LHBTIQ+ onvriendelijk te ervaren. De spreekkoren in de stadions hebben nog steeds veelvuldig homo’s als mikpunt en het ergste is nog dat deze cijfers sinds 2014 onveranderd zijn. En wat voor voetbal geldt, geldt voor andere sporten niet of nauwelijks minder.
Voor iedereen die denkt dat het wel meevalt, is er het verhaal van Thijn de Jong onlangs op de social media. Hij speelde in de top van het amateurvoetbal en besloot te stoppen.
“Van jongs af aan ben ik met voetbal bezig. Ik heb er vrienden voor het leven aan overgehouden, mooie momenten beleefd en ontzettend veel gelachen. Toch heb ik ook altijd in een bepaalde angst geleefd. De gesprekken die je voert op die leeftijd gaan vaak over meisjes en alles wat daarmee te maken heeft. In het begin praat je makkelijk mee, dik je hier en daar zelfs nog wat aan om de lachers op je hand te hebben. Op die manier creëerde ik voor mezelf een soort show, waardoor de spotlight van mijn onzekerheid werd afgehouden. Steeds harder rennen om niet door de mand te vallen, daar komt het in die jaren op neer.
De voetbalwereld is hard. Er is geen ruimte om af te wijken van de norm. In de kleedkamer worden woorden als homo en kankerflikker flink misbruikt en zodra je een stap zet in een voetbalkantine, heb je het idee dat je er als LHBT’er niet thuishoort.
Het douchen na een training, praten over vrouwen, het niet kunnen tonen van emoties, alles ging me uiteindelijk tegenstaan.”
Thijn staat niet alleen. NPO-RADIO1 maakte onlangs de podcast-serie De Schaduwspits. Dezelfde treurigstemmende ervaringen in heel Nederland. Homoseksuele sporters die zich niet veilig voelen in kleedkamer en clubhuis.
Woensdag praten Provinciale Staten van Friesland met Gedeputeerde Sander de Rouwe over het Friese sportbeleid voor de komende jaren. Papier is geduldig en dus staat er keurig in de beleidsbrief: ”Wij willen misstanden, zoals fysieke en mentale mishandeling, uitsluiting en seksueel misbruik in de (top) sport zoveel als mogelijk voorkomen. We spreken alle betrokkenen hierop aan en nemen bij verstrekking van sportsubsidies hierover een standaard voorwaarde op.”
Voor onder meer PvdA en GrienLinks moet dit ambitieuzer en we doen we hiervoor in het debat voorstellen. In de eerste plaats willen we een op Fryslân toegesneden actieplan, waarin de provincie met betrokken organisaties als het COC, Tumba, maar ook de actieve Heerenveense Regenboogwerkgroep in gesprek gaat over de meest effectieve aanpak en verder hebben we nog wel een aantal andere ideeën: grote Friese sporticonen die zich in een campagne uitspreken dat je in de sport mag zijn wie je bent en dat ‘homo’ geen scheldwoord is. En verder bij de aankomende Pride in Leeuwarden, een boot aanbieden aan Top Sport Noord, zodat zij met (top)sporters kunnen laten zien ook achter de LHBTIQ+ doelgroep te staan.
De kleedkamer hoort veilig te zijn, voor iedereen!
Elsa van der Hoek
GrienLinks
Jaap Stalenburg
PvdA Fryslân
(📸 Unsplash / Connor Coyne)
