Balans

Toen ik vier jaar geleden als Statenlid begon leken stukken lezen en dossiers leren kennen mij ietwat ondergeschikt aan al dat werk buiten de deur. Dat zou ik, naast al mijn activiteiten in de provincie, er wel even bij doen. Nou, dat viel vies tegen. Wat niemand je vertelt is dat je op zaterdag stukken door moet worstelen die vol staan met woorden als: “valorisatieprojecten”, “thematische structuurvisie” en “waterbedeffect”. Het woordenboek lag het eerste jaar steevast naast de stukken. Je gaat, nadat je ’s avonds laat thuis komt van een werkbezoek, tot midden in de nacht tassen vol met dossiers doorspitten om een portefeuille eigen te maken en automatisch leer je de afkortingen van de potjes binnen de provincie kennen: REP, VAR, EFRO.

Ik kan u vertellen dat het doorlezen van zulke stukken lang duurt en je Statenlidmaatschap een andere dimensie krijgt. Het brengt belangrijke vakinhoudelijke kennis die nodig is om juiste afwegingen te maken, er iets van te vinden en mee te doen. Oftewel, terugvertalen naar onze samenleving. Dicht bij wat belangrijk is voor de mensen in de provincie. Verdiep je je niet goed in de inhoud, dan sta je met 2-0 achter en haal je niet het beste uit je werk. Kom je niet naar buiten, dan sta je met 10-0 achter. Er moet balans zijn tussen inhoud, actief in de samenleving zijn en politiek bedrijven. Ik denk dat ik de afgelopen vier jaar het meeste heb geleerd hoe je balans vindt en daarin de dingen blijft kiezen die belangrijk zijn.

Wat is nu eigenlijk belangrijk? Belangrijk is bijvoorbeeld een directeur van een basisschool die op een bijeenkomst bij je komt met een vraag over een verkeersonveilige situatie bij haar school aan de provinciale weg. En natuurlijk, wij gaan kijken en besluiten dat het niet veilig is om dagelijks honderd kinderen tussen de voorbij razende bussen, vrachtwagens en auto’s over te laten steken. We lossen het op door geld beschikbaar te stellen en de oplossing door de onderwijsleiding, de provincie, ouders, omwonenden en de kinderen zelf te laten bedenken. De school en de oversteek zijn immers van hen. Het resultaat? Een prachtige oversteek met verkeersborden van kindertekeningen waardoor de weg optisch smaller is en een gekleurd wegdek met kinderhanden die door het 3D effect omhoog komen. Daardoor remt de weggebruiker af, is de situatie overzichtelijk en is het probleem opgelost. Belangrijk is ook goed werk, onderwijs, duurzaamheid. En eigenlijk kan ik het u beter vragen: Wat vindt u belangrijk?